Książek o drugiej wojnie światowej jest mnóstwo. Każda z nich jest przejmująca, porusza przedstawianymi historiami i niesie za sobą ogrom ludzkiej tragedii, jakim była wojna. Z reguły wiem więc czego mogę się po takiej literaturze spodziewać, sięgam więc po nią dość rzadko, bo wymaga ona pewnego wyciszenia, spokoju i pewnego rodzaju szacunku do opowiadanych historii. I naprawdę myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy, jeżeli chodzi o powieść historyczną z tego okresu. Aż w moje ręce trafiła „Córka rabina” Pani Agnieszki Lis. Autorka nie jest nieznaną postacią na rynku wydawniczym, jednak tą książką debiutuje w gatunku powieści historycznej i jest to debiut tak przejmujący, tak wzruszający, z tak realnie przedstawioną historią w tle, że mam nadzieje, że nie jest to nasze ostatnie spotkanie czytelnicze.
Ksiądz Kazimierz „króluje” na jednej z parafii w Radomiu. Parafianie go poważają, traktują z szacunkiem, do niego zwracają się ze swoimi problemami, traktując go jak wyrocznię w wielu sprawach. Czuje się on jednak bardzo samotny, bo nie ma z kim porozmawiać tak prawdziwie, szczerze. Pewnego dnia zbiera się na odwagę i wkracza w świat sobie nieznany. Udaje się do dzielnicy żydowskiej i spotyka z rabinem. Chil Kestenberg jest duchowym przywódcą miejscowych Żydów. Z ciekawością przyjmuje on księdza i tego dnia rodzi się więź, której nie przerwie nawet wybuch drugiej wojny światowej. Kiedy do Radomia wkraczają wojska wroga, ksiądz i rabin dalej kontynuują swoje spotkania i dysputy religijnie, zdając sobie sprawę z ogromnego ryzyka ciągnącego się za ich przyjaźnią. Oboje też próbują jakoś pomagać miejscowej ludności jak tylko potrafią. Ksiądz udaje się z modlitwą do każdego, niezależnie od narodowości, zdarza mu się więc odwiedzać Niemców. I właśnie w czasie wizyty u chorej córki niemieckiego oficera, zauważa on córkę rabina- Rachelę, spacerującą i wdzięczącą się do niemieckiego żołnierza. Udręczony tym widokiem nie wie jak postąpić, czy wyznać przyjacielowi prawdę, czy nieść na swoich barkach brzemię ukrywania tego faktu. Oba rozwiązania wydają mu się złe. Nieprzewidywalny los dorzuci jednak trzecie rozwiązanie. Okrucieństwo wojny nie ominie ani księdza ani rabina, ani jego córki.
„Córka rabina” to jest prawdziwa uczta czytelnicza. Wraz z książką dotarł do mnie list od autorki, w którym chyba najbardziej trafnie podsumowała swoje dzieło. Stworzyła książkę przełamującą pewne schematy, bo odważyła się opowiedzieć o przyjaźni między księdzem, a rabinem i pokazać nam piękno takiej relacji w obliczu zła. Poruszyła temat tolerancji i wcale nie tylko tej religijnej, ale też i majątkowej, czy narodowościowej. A co najważniejsze, przemyciła w swojej powieści tą odrobinę radości wynikłą z różnic kulturowych, a powodującą wiele zabawnych sytuacji i niepotrzebnych nieporozumień między ludźmi. Zaserwowała nam też obraz społeczeństwa podzielonego na nacje, stan majątku a jednak umiejącego się zmobilizować w obliczu zagrożenia.
Dla mnie, jako miłośnika historii, na szczególne uznanie zasługuje dbałość o szczegóły, czy to w opisach zwyczajów żydowskich, czy w pokazaniu codziennego życia Polaków przed wojną i w jej okresie. I nawet jeżeli wydarzenia są fikcyjne, postacie oparte częściowo tylko na realnych osobistościach, to z książki bije po prostu piękna prawda o tym, jak ważne w życiu jest dążenie do bycia dobrym, bo cytując księdza Kazimierza : „ Przede wszystkim łączy nas dobroć.”. To ona przecież sprawia, że przestajemy szukać różnic i odmienności w drugim człowieku. I takie przesłanie odczytałam w „Córce rabina”. Jestem pewna, że Wy także będziecie zachwyceni i zauroczeni tą lekturą.
Córka rabina
Agnieszka Lis
powieść historyczna
liczba stron: 320
Wydawnictwo Skarpa Warszawska
Komentarze
Prześlij komentarz