Gabi Czyta- z pamiętnika Mola Książkowego:)

                 Czytaliście już najnowszą powieść Pani Marty Nowik? Autorka debiutowała jakiś czas temu wzruszającą historią opisaną w „Marzenia spełniają się jesienią” . Jej druga propozycja „Kiedy czasu już dla nas nie będzie” to solidna dawka emocji, które towarzyszą czytelnikowi właściwie od pierwszych stron. Nie jest to lektura łatwa, ale z pięknym przesłaniem.                W Domu Pogodnej Starości życie upływa głównie na oczekiwaniu. Jedni pensjonariusze czekają na odwiedziny najbliższych, którzy znajdują milion wymówek, by ich nie odwiedzać, a inni wypatrują końca swoich ziemskich dni, z godnością czekając na śmierć. Nawiązują przyjaźnie, czy silne relacje, ale prawdziwa zmiana w ich życiu następuję w momencie pojawienia się w Domu Pogodnej Starości młodej Julii. Ta krewna pielęgniarki Antoniny potrzebuje azylu od świata zewnętrznego. Skrzywdzona przez los, nie umie znaleźć dla siebie miejsca. Tymczasem pensjonariusze znajdują tajemniczą przesyłkę. Podejrzewają, że została

                 Macie takie książki, na których kontynuacje czekacie z ogromnym zaciekawieniem, jak i lekką niecierpliwością, spowodowaną chęcią zanurzenia się w świecie kreowanym przez danego autora? W tym roku zdarzyło mi się właśnie z takimi uczuciami wypatrywać kolejnych części kilku książek. Jednak chyba najbardziej czekałam na drugi tom sagi średniowiecznej autorstwa Lucyny Olejniczak- „Lilie Królowej”. „Siostry” mnie zachwyciły, zaczarowały, a autorka swoim talentem pisarskim sprawiła, że pochłonęłam „Wiedźmy” w dniu premiery.                Amalia i Milda, która nie potrafi przyzwyczaić się do swojego chrześcijańskiego imienia Anna, dorastają i muszą się zmierzyć z intrygami, zazdrością, czy nienawiścią, które panują na królewskim dworze. Rok 1392 jest dla nich zakończeniem pewnej stabilizacji. Zmuszone opuścić dwór, przyjaciółki rozdzielają się. Milda trafia na krakowski Kazimierz, do domu praczki, która wiedzie podwójne życie. Przez jej dom przechodzą tłumy krakowskich

            Uwielbiam książki historyczne, zarówno te realnie odtwarzające fakty z naszej przeszłości, jak i te wykorzystujące tylko historię, jako tło do przedstawianych fikcyjnych wydarzeń. Musiałam więc sięgnąć po „Makową spódnicę, kamień w wodę” Pani Zofii Mąkosy i muszę przyznać, że to była prawdziwa czytelnicza uczta dla mnie.           Karge, to mała wioska na pograniczu Śląska i Brandenburga, większość mieszkańców to ludność protestancka, właściciel majątku Krzysztof Unrug jest również tego wyznania. W roku 1647 znika z wioski młoda dziewczyna, Dorota, córka miejscowej zielarki Wigi. Całe Karge po cichu cieszy się z tego zniknięcia. Dorota była piękna, inteligentna, ciekawa świata i odważnie nosiła kolorową spódnicę, w dodatku dorobiła się nieślubnego dziecka. Co było nie do pomyślenia w tym bogobojnym i pobożnym społeczeństwie. Tylko Wiga szuka rozpaczliwie córki, wychowując samotnie wnuczkę. Tymczasem do majątku zmierza Baltazar von Lest ze swoimi towarzyszami. Ma on objąć

                 Macie swoich ulubionych bohaterów literackich ze świata fantasy? Ja do tej pory byłam zdecydowaną fanką Wiedźmina i Katniss Everdeen, ale właśnie do ich grona dołączyła Marzanna i Zamir. Bardzo ich polubiłam w „Chąśbie”, a po lekturze „Sąpierza” zdecydowanie trafiają na moją top listę. No i oczywiście cały drugi tom serii o Grodzisku zasługuje na ogromne uznanie. Uwielbiam Katarzynę Puzyńską, jako autorkę serii kryminalnej, ale ta jej pisarska „fantasy” dusza chyba przemawia do mnie jeszcze bardziej. Może dlatego, że jest innowatorsko, wciągająco i zaskakująco?                Nowy i Stary świat koegzystują obok siebie, ale tylko nieliczni mieszkańcy jednego i drugiego miejsca wiedzą, że są one ze sobą połączone. Nowy Świat zniszczony jest wojnami, ludzie chorują, nie mają wody i jedzenia. Szalona Wiera należy do Obrończyń, których zadaniem jest chronienie świata przed Sąpierzem, który według przepowiedni ma wkrótce nadejść i zniszczyć oba światy. Ponieważ karmi się

                               Co powiecie na historię miłosną z czasów Wikingów? Sara Weber prezentuje nam taką opowieść. „Zew Odyna”, pierwsza części serii Wikingowie, jest oczywiście głównie historią pewnej namiętności, która prowadzi do prawdziwej miłości, w tle jednak ukrytych jest wiele faktów historycznych charakterystycznych dla tej epoki, co dla mnie jest największym atutem tej pozycji.                Autorka przenosi nas do roku 830, za czasów panowania króla Olafa. W osadzie rządzonej przez jarla Siguarda Czerwonookiego wszyscy oczekują na powrót z wyprawy jego syna Ulfara. Zwłaszcza na brata czeka Ingrid, licząc po cichu, że jego powrót odwlecze jej ślub z sąsiednim władcą. Ojciec wybrał Ingrid starego, otyłego i gnuśnego wikinga, żeby zapewnić sobie sojusznika, dziewczyna jednak jest przerażona tym ślubem. Zaraz po powrocie wyczekiwanego brata, na wioskę napadają ludzie wrogiego jarla Hrafna Niskiego. W czasie walk ginie jarl Siguard, Ulfar zostaje wybrany kolejnym wodzem.