Gabi Czyta- z pamiętnika Mola Książkowego:)

                 Do przeczytania I tomu „Makowej spódnicy” Zofii Mąkosy zachęciła mnie przede wszystkim przepiękna okładka i blurb wskazujący na mój ulubiony gatunek, czyli powieść historyczną. „Kamień w wodę” mnie zachwycił. Historia zielarki Wigi, poszukującej zaginionej córki Doroty, a jednocześnie starającej się wychowywać wnuczkę Rozalkę, była przejmująca i niesamowicie wciągająca. Czekałam więc z zapartym tchem na opowieść o ich dalszych losach i muszę przyznać, że tom II-„Siostry” pokazał prawdziwe mistrzostwo autorki, jako autorki powieści historycznych.                Rozalka, zabrana przez Państwo Haase do Zulichu tęskni za babcią i za swoim przyjacielem z dzieciństwa Jakubem. Pomaga jednak pilnie Pani Barbarze, a dodatkowo, z ogromną ciekawością przypatruje się pracy cyrulika Tytusa. W końcu zaczyna mu asystować przy niektórych operacjach. Pewnego razu do ich lecznicy trafia ciężko ranny mężczyzna, Rozalka rozpoznaje w nim przyjaciela Jakuba. Wraz z nim pojawia się równi

                 Kiedyś już pisałam o tym, że to nie ilość stron decyduje o jakości książki, ale zawarta w niej głębia, czy przesłanie. I może „Rywalka” debiutującej Amandy Marii Chudek nie jest książką szczególnie obszerną, to ja jestem zachwycona tą krótką powieścią kryminalną. Oprócz niesamowicie ciekawej zagadki kryminalnej do rozwiązania, autorka oferuje nam całą paletę emocji do przeżywania, jak i problemów egzystencjalnych do przeanalizowania. A takie połączenia to ja po prostu uwielbiam!                Utalentowana nastolatka, rewelacyjna tancerka Dora, ginie w czasie szkolnej wycieczki. Policja kwalifikuje jej śmierć, jako nieszczęśliwy wypadek, w co nie wierzą jednak rodzice nastolatki. Decydują się więc na wynajęcie prywatnego detektywa. Robert Foks, pracujący jako prywatny detektyw od wielu lat, zabiera się do śledztwa z niezwykłą energią. Przepytuje koleżanki zmarłej, nauczycieli i najbliższych. Już po pierwszych rozmowach czuje on, że faktycznie Dora nie mogła popełnić

                 Pamiętam, jak w kwietniu tego roku trafiłam bardzo przypadkowo na książkę Krzysztofa Konopki „Hedvigis, dziedziczka królestwa” . Pomyślałam oczywiście, że kolejny autor pisze o Jadwidze i na pewno nic ciekawego z książki nie wyniosę, ale ponieważ zależało mi na potwierdzeniu mojej tezy, musiałam książkę przeczytać. I przepadłam. Ten młody autor stworzył przepiękną opowieść o siostrzanej i matczynej miłości, historię sióstr, którym nie dane było być dziećmi, ponieważ musiały zrealizować ostatnią wolę swojego ojca- Ludwiga Andegaweńskiego. Jadwiga została królem Polski, a Maria królem Węgier i Chorwacji. I chociaż wiem, jak potoczyły się ich losy, z ogromną niecierpliwością czekałam na drugi tom. „Hedvigis, Lilia w koronie” mnie zachwyciła. Autor nie tylko podołał w kontynuacji, ale moim skromnym zdaniem ta część jest jeszcze lepsza niż poprzednia.                Mamy rok 1386. Dwunastoletnia Jadwiga próbuje odnaleźć się na Wawelu. Nie może wybaczyć krakowskim pano

  Uwielbiam padający śnieg:) nie tylko dlatego, że widok za oknem jest cudny, a wszystko otulone lekkim puchem bieli, ale też dlatego, że można sobie usiąść w ulubionym fotelu, zrobić ciepłą herbatkę i czytać:) oczywiście odrywając co jakiś czas oczy od książki i zachwycając się pięknem zimy. Pochwalcie się więc, co Wy czytacie w tej śnieżnobiałej scenerii? Ja zdecydowałam się na powieść opartą na autentycznych wspomnieniach niesamowicie ciekawej postaci kobiecej. Nie zdawałam sobie sprawy z istnienia Zofii Kirkor- Kiedroniowej, dopiero dzięki autorce- Pani Władysławie Magiera, mogłam zgłębić jakże barwny życiorys tej polskiej działaczki społecznej. Zofia Kirkor pisała latami dzienniki, które dla historyków są ogromną kopalnią wiedzy na temat epoki z przełomu XIX i XX wieku, zwyczajów i panujących nastrojów politycznych. Pani Władysława zaś zdecydowała się na bazie tych dzienników stworzyć książkę „Wspomnienia Zofii” i był to przysłowiowy strzał w dziesiątkę. Zofia wychowała się na

                 Są takie serie, od których potrzebuje odpocząć… Nie dlatego, że źle się je czyta, wprost przeciwnie, po prostu wywołują we mnie tyle skrajnych emocji, od wzruszenia, poprzez rozpacz, że potrzebuje odpowiedniego nastroju, by kontynuować daną opowieść. I tak się zdarzyło z serią Pani Marii Paszyńskiej „Wiatr ze wschodu”. Dwa pierwsze tomy pochłonęłam, ale potem trzeci tom czekał kilka miesięcy na półce, aż będę gotowa na nowo zagłębić się w tą piękną, ale trudną opowieść o losach Anastazji i Kazimierza. Jak jednak zaczęłam czytać, to już nie byłam w stanie się od książki oderwać. To jest właśnie magia pióra Pani Marii. Czaruje ona, wciąga, a jej opowieści docierają do głębi serca i zapadają na długo w pamięci.                Seria „Wiatr we wschodu” to wzruszająca opowieść o skomplikowanej relacji między dwojgiem ludzi z dwóch odrębnych światów, osadzona w początkach dwudziestego wieku. Kazimierz, Polak z pochodzenia, który decyduje się zamieszkać w Rosji, zakochuje s

                 Lubicie ciekawych, nietuzinkowych bohaterów literackich? To mam dla Was świetną propozycję: uwaga moi drodzy, bo oto nadchodzi Klara Poirot! Ta błyskotliwa i charyzmatyczna gdańska policjantka podbije wasze serca. I chociaż pewnie skojarzy wam się od razu ze względu na nazwisko ze słynnym Herkulesem, to nie są oni rodziną. Herkules, pomimo całej swojej błyskotliwości i inteligencji był momentami nudnawy, a z Klarą zdecydowanie nudzić się nie będziecie. Bohaterka książki Agnieszki Świrniak „Życie nie lubi porządku” zabierze was w fascynującą podróż, jaką będzie śledzenie nie tylko prowadzonych przez nią śledztw, ale również perypetii w jej życiu osobistym. A jej życie jest tak barwne i bogate w różnego rodzaju doświadczenia, że wystarczyłoby tego na osobną książkę. Młoda, bo zaledwie trzydziestosześcioletnia wdowa szuka w swoim życiu miłości i najbardziej na świecie pragnie zostać matką. Czy uda jej się stworzyć prawdziwy związek z Pawłem, swoim partnerem z pracy? A m

  Nie wiem, jak Wy, ale ja już nie wierzyłam, że Tess Gerritsen wyda kolejną książkę o moim ulubionym kobiecym duecie w świecie zbrodni, czyli detektyw Jane Rizzoli i doktor Maurze Isles. Pokochałam całą serię lata temu, każdą cześć dosłownie pochłaniając, a autorka trochę kazała nam czekać na kolejną odsłonę. Na szczęście pojawiła się „Wysłuchaj mnie” i przepadłam, jak zawsze zresztą. Angela Rizzoli, matka pani detektyw, nudzi się niesamowicie podczas nieobecności jej partnera Vince’a, dlatego z niezwykłą skrupulatnością obserwuje to, co dzieje się w dzielnicy, w której mieszka. Kiedy zauważa tajemniczą parę, która zamieszkuje w sąsiedztwie, intuicja zaczyna jej podpowiadać, że dzieje się coś niedobrego. Córka jednak lekceważy jej podejrzenia, skupiona na kolejnym śledztwie. Próbując rozwikłać tajemnicze zabójstwo znanej pielęgniarki, nie zauważa, że jej matce może grozić niebezpieczeństwo. Czy Angeli uda się zwrócić uwagę córki i sprawić, by ją wysłuchała? Jane prowadzi niezwykle