"Niechciane dziedzictwo" pierwsza część genialnie zapowiadającej się serii o Jagiellonach Marii Paszyńskiej

 

            Jaka jest Wasza ulubiona dynastia znana z kart historii? Habsburgowie, Kapetyngowie, Andegawenowie, Lancasterowie, Windsorowie, Jagiellonowie, a może dynastia Piastów? Trzeba przyznać, że przez te wszystkie stulecia było ich naprawdę wiele, jedne długo utrzymywały się przy władzy, inne musiały ustąpić miejsca innym. Ja nie mam swojej upatrzonej rodziny, każda jest nadzwyczajna na swój sposób i każda ma  w swoim gronie ludzi dobrych, którzy zapisali się na kartach historii, jak i takich, o których należałoby nic nie mówić. Uwielbiam przez to każdą książkę, w której autor decyduje się przybliżyć kulisy życia dynastycznego, dlatego jak tylko zobaczyłam, że Maria Paszyńska stworzyła opowieść o Dynastii Jagiellonów, wiedziałam już, że książkę muszę przeczytać. Nie tylko dlatego, że zapowiadała się niezła czytelnicza uczta pod względem smaczków historycznych, ale przede wszystkim dlatego, że Pani Maria raczej tworzyła powieści z historią w tle z późniejszych epok. Byłam więc ogromnie ciekawa, jak jej „poszło” z czasami wcześniejszymi. I co tu dużo pisać, „Jagiellonowie, Niechciane dziedzictwo” to powieść, którą się pochłania, śledząc z wypiekami na twarzy niesamowitą historię, opowiadaną przez narratora.

            Andrzej jest na dworze królewskim od zawsze. Nie zna swoich rodziców, a jego zadaniem jest towarzyszenie książętom królewskim. Staje się ich przyjacielem, cieniem, dzieląc z nimi ich radości i troski. Musi też być niesamowicie ostrożny, bo dwór to miejsce nieustannych intryg, walki o władze i przywileje. Nawet kiedy odkrywa tajemnicę następcy tronu Władysława, nie odwraca się od niego, tylko postanawia wspierać młodego królewicza. Przeżywa jego śmierć pod Warną razem z młodszym Kazimierzem i obiecuje wspierać nowego władcę. To on wyjeżdża naprzeciw przyszłej królewskiej małżonki- Elżbiety Rakuszanki i jako pierwszy dostrzega jej niesamowitą inteligencję i skrywaną urodę, pomimo tego, że przez jej mankamenty w wyglądzie są wyśmiewane przez większość dworzan. I to on wspiera Kazimierza w jego rozterkach, jako władcy, ale też jako mężczyzny. Kim jest tajemniczy kronikarz Andrzej? I dla kogo to niechciane dziedzictwo jest największym ciężarem?

            Powieści z historią w tle to nie są proste książki. Prawdziwym bowiem wyzwaniem jest połączenie fikcji, wynikłej z wyobraźni autora z faktami historycznymi i nieprzerysowanie tych faktów czy bohaterów znanych z kart historii. Pani Marii to się świetnie udało. Jest niezwykle ciekawie, intrygująco i wciągająco, powieść jest bogata w wydarzenia historyczne, można się wiec sporo dowiedzieć, ale jej największym atutem są ludzkie emocje, które towarzyszą każdemu niezależnie od czasu czy epoki. Bohaterowie są więc wyraziści, interesujący i charakterni, a każdy z nich próbuje odnaleźć swoje miejsce w życiu, nawet jeżeli los nie jest dla nich łaskawy.  Na pewno ciekawym zabiegiem jest oddanie głosu męskiemu narratorowi, który jako świadek i uczestnik wielu wydarzeń, relacjonuje je szczerze, dokładnie, ale też z taką męską powściągliwością. Przez co zostawia czytelnikowi pole do uruchomienia swojej wyobraźni. Książka jest piękna, dokładnie taka jaką lubię, więc z niecierpliwością czekam na kolejne opowieści autorki. Może tym razem epoka Piastów?:)  A Wam moi drodzy z całego serca lekturę polecam😊