Trzecia część przejmującej serii "Między jeziorami" Magdaleny Wala

 

            Tego, jak trudne bywały czasy powojenne nie uczą w szkołach. Na lekcjach wspomina się jedynie o nowym podziale ziem polskich, do których zostały przyłączone dawne tereny, wcześniej należące do III Rzeszy. Jestem więc ogromnie wdzięczna autorom, którzy decydują się pokazać swoim czytelnikom, jak ciężkie bywało życie dla mieszkańców tych ziem, dla których stanowiły one ich małą ojczyznę. Większość z nich bowiem nie czuła przynależności ani do Niemiec, ani do Polski, czuli się oni Mazurami, Warmiakami, czy Ślązakami. Za mną trzeci już tom serii „Między jeziorami”. Serii niezwykłej, w które Pani Magdalena Wala nie boi się poruszać tematów bolesnych, o których milczano przez lata.

            Po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Prus Wschodnich, oprócz masowych gwałtów, morderstw i rabunków rozpoczyna się przewożenie Niemców i Mazurów na tereny dawnej Rzeszy. Udręczona ciężką pracą w obozie i dręczona własnymi ciężkimi przeżyciami Amalia, trafia do jednego z bydlęcych wagonów i zostaje w ostatniej chwili uratowana przez Piotra. Ten narażając swoje życie kłamie, iż jest ona Polką i jego żoną. Kobieta jest szczęśliwa, że widzi ponownie ukochanego, jednakże tęskni za pozostawioną w Niemczech  córką i siostrą. Tymczasem komuniści dążą do weryfikacji  autochtonów i zmuszają Mazurów do przyjęcia obywatelstwa polskiego, jeżeli chcą oni zostać na swoich ziemiach. Amalia staje przed niezwykle trudnym wyborem. Czy zostać z ukochanym i spróbować u jego boku odzyskać siły psychiczne i fizyczne, czy wyruszyć na poszukiwania swojej rodziny i przekreślić szansę na miłość. Czy znajdzie swoje dziecko? I czy miłość jej i Piotra przetrwa te bolesne chwile?

            Pani Magdalena niezwykle obiektywnie przedstawia sytuację panującą w Prusach po zakończeniu wojny. Wywózki mieszkańców, przybywanie nowych przesiedleńców, prześladowania narodościowe i religijne i wyzysk udręczonych ludzi jest bowiem na porządku dziennym. Autorka nie boi się prawdy, pokazującej, że dobro i zło nie jest wynikiem urodzenia i przynależności narodowej, ale pochodzi od człowieka, jego przekonań i wychowania. „Nowy świt” to książka niezwykle wzruszająca, wywołująca wiele emocji, momentami przerażająca ogromem okrucieństwa, którego nie zakończył koniec wojny, ale potrzeba poprzez prawdę, która przebija z każdej jej strony. Jeżeli jeszcze nie znacie całej serii, to koniecznie musicie przeczytać.