"Rita" Ewy Popławskiej

 

            Ależ mam dla Was piękną historię książkową. „Rita” Pani Ewy Popławskiej to opowieść, która wciąga od pierwszych zdań, wzrusza, chwyta za serce i sprawia, że długo po odłożeniu książki czytelnik żyje tą opowieścią. Na tle trudnej historii powojennej Polski młoda i samotna dziewczyna musi zawalczyć o siebie i o swoją przyszłość.

            Rita Włodarska w czasie wojny traci wszystkich swoich bliskich. Ojciec i bracia zostają zamordowani przez Niemców, matka umiera przy końcu wojny z tęsknoty za nimi. Rita decyduje się wrócić w swoje rodzinne strony. Kiedy przybywa do swojego  majątku, okazuje się, że jest on już zajęty przez rodzinę Potockich. Szesnastoletnia dziewczyna dowiaduje się, że wszyscy Włodarscy zostali uznani za zmarłych, dlatego pozwolono Potockim zająć ich dom w  Popielewnem.  Pomimo tego, że Potoccy uprzejmie przyjmują dziewczynę, ta nie zdradza im kim jest i postanawia odzyskać swój dom. Najpierw jednak jedzie do Gdańska pod adres wskazany przez umierającą matkę. Z karteczką w kieszeni i imieniem jakiegoś mężczyzny, rusza w kolejną podróż. Jej pojawienie się zaskakuje Jerzego bardzo, wiedząc jednak, że jest ona córką Łucji Włodarskiej, przyjmuje Ritę do siebie. Dziewczyna w krótce poznaje młodego Mateusza, którego uczy pisać i czytać, a także zaczyna pracować jako sprzątaczka. Wie, że musi zarabiać na swoje utrzymanie. Nie zapomina jednak o swoim rodzinnym majątku i nawet kiedy przypadkowo spotyka w Gdańsku młodego Karola Potockiego i zaczyna żywić do niego cieplejsze uczucia, nie ma zamiaru zrezygnować z walki o dom. Potoccy dostają pozew. Czy Rita odzyska swój dom? Czy walka z Potockimi nie zniszczy rodzących się uczuć? Kim dla Łucji Włodarskiej był Jerzy? I dlaczego to jemu powierzyła ona w opiekę swoją córkę? Jakie tajemnice skrywa majątek w Popielewnem?

            Przyznam się, że długo zastanawiałam się, czy sięgnąć po „Ritę”. Zmęczona bywam czasami książkami o wojnie i o pierwszych latach powojennych. I potrzebuję sobie robić od nich dłuższe przerwy, by wrócić ponownie do tych bolesnych opowieści, odpocząwszy trochę emocjonalnie od niezwykle bolesnych losów naszych przodków. Jednakże  „Rita” do mnie wręcz krzyczała z półki, musiałam więc po nią sięgnąć… I naprawdę było warto! To naprawdę wzruszająca opowieść, z ciekawymi wątkami pobocznymi, napisana wciągającym językiem. Dlatego gorąco każdemu polecam!