"Elżbieta Granowska królowa Władysława Jagiełły" autorstwa Doroty Pająk- Puda

 

            Znacie moi drodzy króla, który był gotowy wyrzec się władzy i korony w imię miłości? Na pewno na myśl przychodzi Wam Zygmunt II August, który dla Barbary Radziwiłłówny był gotów porzucić królewskie życie, by być z ukochaną. Ale wiecie co? On wcale nie był jedyny. Miłość bywa podstępna, przychodzi nieproszona i nie chce się zakończyć, nawet jeżeli całe otoczenie jest jej przeciwne. I nie tylko Zygmunt II chciał dla takiego uczucia zmienić swoje życie. Był inny władca… Chcecie się dowiedzieć o kim mowa? Zachęcam do sięgnięcia po najnowszą książkę Doroty Pająk- Puda. „Elżbieta Granowska królowa Władysława Jagiełły” to opowieść o uczuciu, które nie powinno było się narodzić.

            Życie kobiety w średniowieczu nie było łatwe. Sprowadzane do roli żon i matek rzadko kiedy sprzeciwiały się swojemu losowy. Były jednak i takie, które za nic miały sobie panujące wówczas ograniczenia i kształciły się, a nawet zarządzały swoimi majątkami, powiększając ich wartość.  Celem Jadwigi Pileckiej jest właśnie majątek. Dlatego od małego kształci swoją córkę Elżbietę, skupiając się przede wszystkim na rachunkach. Jako wdowa, samodzielnie zarządzająca dobrami, budzi niechęć u panów, jednakże znajduje niespodziewanie wsparcie w królu. Władysław Jagiełło prosi ją, by została jego matką chrzestną. I to królowi udaje się uleczyć jej córkę Elżbietę z okropnej traumy, której doświadczyła. Czy upokorzona i zgwałcona dziewczyna może wziąć życie w swoje ręce? Jaki los czeka Elżbietę, zakochaną w królu, ale muszącą wypełnić swoje obowiązki wobec rodziny?  Czy uczucie króla może być prawdziwe?

            Nie będę ukrywać, że pani Dorota to zdecydowanie jedna z moich ulubionych autorek. Każda jej książka to niezwykła uczta czytelnicza, bo jej powieści są dopracowanymi opowieściami w każdym szczególe. Autorka jest świetną reasercherką, buduje swoją fabułę na sprawdzonych źródłach, także możecie być pewni, że  jej powieści to rzetelne historyczne opracowania. Przede wszystkim jednak, ma ona niezwykły talent łączenia tego  zamiłowania do szczegółów i faktów ze swoją wyobraźnią, która nadaje jej bohaterom niezwykłego charakteru, ożywiając te postaci sprzed wieków. I sprawiając, że z zapartym tchem śledzimy ich losy, nawet znając ich zakończenie. Gwarantuje więc, że wzruszycie się, wzburzycie, zdenerwujecie, uronicie łezkę wzruszenia i rozpaczy, bo ta książka funduje prawdziwy wachlarz emocji czytelnikowi.  No i ten język… Tylko Pani Dorota potrafi pisać tym niepowtarzalnym stylizowanym językiem, który jeszcze bardziej przybliża nam epokę, o której pisze. Autorka robi rzecz niezwykłą, przywołuje na kartach swoich opowieści kobiece postacie znane z kart historii i ocala je tym sposobem od zapomnienia. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej jej historii… A was zachęcam do sięgania po jej książki😊