"Ostrakon. Da Vinci i Kopernik- spotkanie, o którym Watykan wolałby zapomnieć"- nowa powieść Krzysztofa P. Czyżewskiego

 

            Lubicie książki z dwoma liniami czasowymi? Ja uwielbiam takie, w których historia z przeszłości wpływa na teraźniejszość i śledzimy treść dwutorowo.  A jeżeli wiem, że w książce znajdę prawdziwe smaczki historyczne, wątki sensacyjne i melanż faktów z elementami fabularnymi, to sięgam po takie opowieści z ogromną ochotą. Do przeczytania „Ostrakonu” skłonił mnie jednak głównie sam autor Krzysztof P. Czyżewski, który urzekł mnie swoimi poprzednimi powieściami o Izabeli Czartoryskiej i którego twórczość naprawdę bardzo cenię i wszystkim polecam. A o czym jest „Ostrakon. Da Vinci i Kopernik- spotkanie, o którym Watykan wolałby zapomnieć”?

            Po tajemniczej śmierci męża, profesora akademickiego, jego żona Łucja Rokosz postanawia dowiedzieć się, dlaczego jej mąż zginął. Wraz z przyjaciółkami i zdolnym studentem swojego męża natrafia na ślady tajemniczego przedmiotu, którego historia sięga wiele wieków wstecz.

            Początek szesnastego wieku, Mikołaj Kopernik wyrusza w tajną i niebezpieczną misję do Rzymu na zlecenie samego króla Zygmunta. Wiezie skrzynię, do której nie ma kluczy, więc nie wie, co jest jej zawartością. Towarzyszy mu młody Kacper, który nie jest zupełnie szczery z Kopernikiem. Czy uda im się dotrzeć do celu? Jakie niebezpieczeństwa czekają ich po drodze? I co z tym wszystkim ma wspólnego Leonardo Da Vinci? I najważniejsze pytanie, czym jest Ostrakon?

            To co uwielbiam u autora najbardziej, to jego niesamowita wiedza historyczna, którą umiejętnie potrafi przekazać na stronach swoich książek, ale nie tak by przynudzić czytelnika, ale by rozbudzić jego zainteresowanie. „Ostrakon” jest więc niezwykle dopracowany pod względem historycznym, tak samo zresztą jak dwie poprzednie książki autora. Muszę przyznać, że chociaż mnie osobiście  bardziej przypadła gustu opowieść o Koperniku, to jednak i z czasami współczesnymi autor poradził sobie świetnie. Dużym plusem jest dwutorowa narracja i przeskakiwanie między epokami z rozdziału na rozdział, co sprawia, że nie można stracić czujności czytelniczej, by się nie pogubić w czasie. Całość napisana jest naprawdę wciągającym językiem, przez co czyta się książkę lekko i przyjemnie, dlatego polecam ją nie tylko miłośnikom historii, ale też osobom lubiącym książki z dobrym wątkiem sensacyjno- kryminalnym. Nuda przy tej lekturze nie grozi nikomu!