Gabi Czyta- z pamiętnika Mola Książkowego:)

                 Jeżeli mam ochotę na poczytanie zabawnych historii miłosnych, to zawsze sięgam po romans historyczny, bo jednak zdecydowanie jestem wielbicielką książek z historią w tle. I niewątpliwie moją ulubioną autorką w tej dziedzinie jest Julia Quinn, którą czytam od lat i przy lekturze której książek świetnie się bawię. Dzisiaj chciałabym wam polecić 8 tom z serii o rodzie Bridgerton, opowiadającym o miłosnych perypetiach najmłodszego z zabawnego i charyzmatycznego rodzeństwa.                Gregory Bridgerton poznaje niesamowicie urodziwą pannę Hermionę Watson i z miejsca się w niej zakochuje. Jest przekonany, że to kobieta jego życia i zaczyna namolnie zabiegać o jej względy. Hermiona jednak ze względu na swoją urodę ma masę takich wielbicieli, sama zaś zakochana jest w sekretarzu swojego ojca, ubogim Edwardzie. Jej najlepsza przyjaciółka Lucinda uznaje, że to jednak Gregory jest lepszą partią dla Hermiony i decyduje się pomóc mężczyźnie, udzielając odpowiednich rad, jak

                 Od zawsze fascynowała mnie starożytność, dlatego ubolewałam trochę, że tak mało autorów decyduje się nam ją przybliżać w swoich powieściach. Na szczęście trafiłam na Panią Ewę Kassale. „Hatszepsut” mnie zachwyciła, przyszła wiec pora na sięgnięcie po kolejną książkę z cyklu opowiadającego o życiu wielkich władczyń ze starożytnego Egiptu. „Boska Nefretete” to przepiękna podróż w czasy odległe, ale jakże fascynujące po dziś dzień. To także historia o kobiecej sile, przyjaźni i umiejętności przetrwania w świecie zdominowanym przez mężczyzn i bogów.                Księżniczka Taduhepa z Mitanni zostaje wybrana do roli małżonki faraona. Jej przybycie do Egiptu ma być jednak pretekstem do ściągnięcia posągu bogini Isztar i kapłanki Dinany, słynącej z cudownej mocy uzdrawiania. Faraon jest bowiem śmiertelnie chory i jego Pierwsza Małżonka Teje chwyta się wszelkich sposobów, żeby tylko wyzdrowiał. Z wizytą do Mitanni zostaje wysłany syn faraona książę Amenthotep, który ujr

                 Pamiętam, jak lata temu dostałam pierwszą książkę Guillaume Musso od pewnej Kasi na urodziny. I to była miłość od pierwszego wejrzenia. Kasia zaskoczyła mnie potem jeszcze raz, bo udało jej się napisać do Guillaume i poprosić o książkę w oryginale dla mnie i tak dostałam „7 ans apres”. Oryginał mnie zachwycił, chociaż uważam, że tłumaczenia jego książek są też naprawdę dobre. Na każdą kolejną książkę czekałam z wytęsknieniem i dopiero ostatniej „Nieznajoma z Sekwany” nie połknęłam tak jak zawsze w jeden wieczór… Bo przeczytałam kilka opinii i nie były one zbyt pochlebne… wystraszyłam się, że mój ukochany pisarz może mnie zawieść… Ale postanowiłam się przełamać i okazało się, że „Nieznajoma z Sekwany” to „stary i genialny” Musso, jakiego znam z każdej poprzedniej jego książki. Być może te przeczytane przeze mnie opinie były spowodowane nieznajomością twórczości Musso? Bo ma on taki niepowtarzalny styl, łączy różne gatunki w jednej książce, bywa nieprzewidywalny i mo

    Kto z nas nie lubi Harrego Pottera, czy nie zachwycał się Władcą Pierścieni? Czy to w wersji książkowej, czy w filmowej? Znam takich, co oczywiście krytykują literaturę z cyklu fantasy, czy temu podobne, ale ja ją uwielbiam. Nic nie rozwija bardziej wyobraźni, niż odrobina magii, czy nierzeczywistego świata, w którym można się zanurzyć, dzięki tego typu literaturze. I dzisiaj będzie właśnie o autorce, której książki lata temu sprawiły, że pokochałam literaturę na poły fantastyczną, na poły magiczną, w których to magia miesza się z rzeczywistością, a dodatkowo autorka cudownie opisuje kraje skandynawskie na przełomie wieków. Kojarzycie już kogo mam na myśli? Margit Sandemo, bo o niej mowa, to niezwykle płodna, norweska pisarka, najbardziej znana jest chyba z Sagi o Ludziach Lodu, ale warto wspomnieć, że tych Sag miała w swoim dorobku kilka;) We wspomnianej już wcześniej Sadze o Ludziach Lodu prowadzi nas przez historię rodziny walczącej przez wieki ze złem. Niesamowita historia

                 Nie wiem, jak Wy, ale mnie się czasami zdarza czuć lekki przesyt książkami o tematyce II wojny światowej. Bardzo doceniam autorów, że wybierają ten okres historii i próbują nam go przybliżyć, ale kiedy jest czegoś za dużo, to po prostu potrzebuje człowiek odmiany i sięga po książki o innej tematyce. Dlatego właśnie dość długo zwlekałam z lekturą serii „Między jeziorami” Pani Magdaleny Wala. Uwielbiam autorkę, czytałam wszystkie jej książki, jednak tematyka „W sercu wroga” i „Czasu złych snów” sprawiła, że trochę przeleżały one na półce, czekając na swoją kolej. I już po pierwszych stronach zrozumiałam, że to będzie seria niezwykła, może i osadzona w czasach II wojny, ale opowiedziana z całkowicie innej perspektywy, niż ta dotychczas pokazywana. Przepadłam. Ale wiedza historyczna Pani Magdaleny w połączeniu z niesamowitym kunsztem literackim sprawiają, że każda książka to prawdziwa emocjonalna uczta czytelnicza i nie da się od niej oderwać.                „W sercu wr

                 Ależ wspaniała historia za mną! Jeszcze ją przeżywam w myślach, jeszcze oddycham tym świeżym powietrzem i chłonę przepiękny krajobraz w okolicach jeziora Zapomnienie, ale powoli wracam do rzeczywistości, żeby móc Wam polecić tę przepiękną opowieść autorstwa Pani Joanny Tekieli. Jej najnowsza powieść „Jezioro Zapomnienie” zachwyciła mnie, ale też niesamowicie wyciszyła, zrelaksowała i naładowała taką pozytywną energią. To moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem zaskoczona, jakim cudem nie poznałam jej twórczości wcześniej, po lekturze „Jeziora”, wiem już, że nadrobię zaległe pozycje. Grafik komputerowy Daniel mieszka samotnie w małej wiosce Zapomna. Niedawno pochował ukochanego dziadka i przyzwyczaja się do mieszkania bez niego. Jego dom położony jest jednak z daleka od pozostałych zabudowań, nad jeziorem, otoczony lasem. Kiedy padają deszcze, jedyna droga do wioski jest zalewana i mężczyzna na parę dni jest wtedy odcięty od świata. Nie przeszkadza mu to jednak wca

                 Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam być zaskakiwana przez moich ulubionych autorów. Oczywiście sięgam po ich książki z konkretnych powodów, bo lubię ich styl, poruszaną tematykę, itp., ale kiedy autor mnie zaskakuje pewną zmianą, to odkrywam go na nowo i to jest piękne. Znam większość książek Pani Renaty Czarneckiej, to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pisarek, każda z jej powieści historycznych to dla mnie prawdziwa czytelnicza uczta. Dla mnie autorka mistrzowsko tworzy literackie portrety kobiet znanych z kart historii, kobiet niezwykłych, którym nadaje takie ludzkie, emocjonalne oblicze. I nagle w moje ręce trafiła „Aleja białych róż”, książka tak całkowicie różna od tego, co mi znane. I muszę przyznać, że jestem zachwycona, bo jednak prawdziwy talent pisarski zawsze się obroni:)                „Aleja białych róż” z pozoru wydaje się lekkim romansem historycznym, taką książką na jedno popołudnie, czy wieczór, przyjemną, zabawną i pełną emocji i wzruszeń. W 18

                 Są takie książki, które sprawiają, że trudno jest zebrać myśli. Zachwycające, wciągające i wywołujące cały szereg emocji, a nawet i łez wzruszenia. Takie historie tworzy Pani Barbara Wysoczańska, a każda jest książka to prawdziwa czytelnicza uczta, w której chce się nieprzerwanie brać udział. Jej najnowsza powieść „Aktoreczka” to po prostu potwierdzenie niesamowitego talentu autorki i tej wspaniałej umiejętności przenoszenia czytelnika w czasie. Macie ochotę na podróż w lata pięćdziesiąte dwudziestego wieku? Okres rozkwitu kina i wschodzących gwiazd Hollywood? Gwarantuje Wam, że to będzie niezapomniana przygoda.                Konrad Rogowski, były żołnierz AK, próbuje na nowo ułożyć sobie życie w Nowym Jorku. Cude m udało mu się uciec z Polski, w której ludzie walczący po stronie AK byli prześladowani i często skazywani na śmierć. Wraz z nim w Ameryce przebywa córka Emilia i szwagierka Anna. Konrad, który stracił ojca w Katyniu, pragnie upublicznić zrobione przez